Εταιρεία Παραγωγής: Μοοnbot Studios
Σενάριο: William Joyce
Σκηνοθεσία: William Joyce, Brandon Oldenburg
Εμπνευσμένη από τον Μάγο του Οζ, τον τυφώνα Κατρίνα, τον κωμικό Buster Keaton και την αγάπη για τα βιβλία είναι η 15λεπτη ταινία «The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore». Όπως τονίζουν οι δημιουργοί, πρόκειται για «την ιστορία των ανθρώπων που αφοσιώνουν τις ζωές του στα βιβλία και τα βιβλία τους το ανταποδίδουν». Η ταινία εξιστορεί το τι συνέβη στον ήρωα Μόρις Λέσμορ που μετά την επέλαση ενός τυφώνα βρίσκεται σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου τα βιβλία έχουν ζωντανέψει και συμπαραστέκονται στους ανθρώπους.
Μια καταπληκτική ταινία 15 λεπτών που αναμιγνύει διάφορες κινηματογραφικές τεχνοτροπίες (μινιατούρες, κινούμενα σχέδια με τη χρήση υπολογιστών, 2D animation). Κέρδισε το Όσκαρ μικρού μήκους animation για το 2012. Η σχέση ανθρώπου και βιβλίου σε ένα πολύ όμορφο 15λεπτο βίντεο. Το βιβλίο ζωντανεύει με τη δύναμη του ανθρώπου, τη δύναμη της φαντασίας.
Η αρχική ιδέα του Joyce ήταν να εκδοθεί ως βιβλίο. Όταν όμως το 2009 συνεργάστηκε με τον Oldenburg και ξεκίνησαν την εταιρία Μοοnbot, αποφάσισαν τη δημιουργία της ταινίας. Στο μεταξύ όμως κυκλοφόρησε το iPad της Apple, και έτσι τα «ιπτάμενα βιβλία» έγιναν και e-book.
Άκρως εντυπωσιακή είναι η κινηματογραφική μεταφορά τη νουβέλας του Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Ο γέρος και η θάλασσα». Ο Alexandre Petrov, κινηματογραφιστής animation ταινιών μικρού μήκους, έχει αποσπάσει πλήθος βραβείων για τη δημιουργία του.
Η ταινία του έχει βραβευθεί σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ του είδους, συμπεριλαμβανομένου του Academy Award for Animated Short Film.
Ο Alexandre Petrov κατέχει ιδιαίτερη και περίοπτη θέση στο ρωσικό animation. Η τεχνική που χρησιμοποιεί με εντυπωσιακό τρόπο είναι η ζωγραφική (κραγιόνια παστέλ και λάδι) πάνω σε επιφάνειες γυαλιού. Ο Πετρόφ υπήρξε μαθητής του Γιούρι Νόρσταϊν.
Το φιλμ δημιουργήθηκε εξ’ ολοκλήρου στο Μόντρεαλ, διήρκεσε δυόμιση χρόνια και χρηματοδοτήθηκε με κεφάλαια Καναδικών, Ρωσικών και Ιαπωνικών εταιρειών.
Το μυθιστόρημα του Χέμινγουεϊ αφηγείται την ιστορία ενός γέρου ψαρά, που μόνος και αβοήθητος παλεύει απελπισμένα στον ωκεανό, στα ανοιχτά της Κούβας, με έναν τεράστιο ξιφία.
!
Βρισκόμαστε στη Γαλλική επαρχία, και συγκεκριμένα, στο Fond de l’ Etang στο 1948, σχολείο για τα ατίθασα και ορφανά αγόρια. Στα μέσα του 20ου αιώνα, διευθυντής είναι ο αυστηρός κύριος Ρασίν, μότο του οποίου είναι το “Δράση – Αντίδραση”, ότι, δηλαδή, κάθε αταξία θα ακολουθεί μια σκληρή τιμωρία. Φυσικά, η απειλή δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα στους μικρούς μαθητές. Γι’ αυτό, θα καταφθάσουν ενισχύσεις. Η άφιξη του δασκάλου και μουσικού Ματιέ, το 1949, θα ανατρέψει τα πάντα στο σχολείο. Ο ευγενικός δάσκαλος βλέπει σε κάθε παιδί ένα σύνολο άπειρων δυνατοτήτων, σε αντίθεση με το διευθυντή του σχολείου.
Ο «Ψύλλος» είναι το όνειρο, δυο αθώων παιδικών ματιών… «Είναι τα ταξίδια που θέλω να κάνω, το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου… είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά», όπως γράφει ο δωδεκάχρονος Ηλίας, σε ένα φύλλο της ομώνυμης χειρόγραφης εφημερίδας του.
Η υπόθεση της ταινίας εκτυλίσσεται σ’ ένα ορεινό χωριό της Ολυμπίας τη δεκαετία του ‘60. Εκεί ζει ο Ηλίας, ένα αποφασιστικό δωδεκάχρονο αγόρι που πηγαίνει στην τελευταία τάξη του δημοτικού. Όλοι στο χωριό του τον αποκαλούν Ψύλλο, όπως είναι o τίτλος της χειρόγραφης εφημερίδας, που συντάσσει και εκδίδει μόνος του. Ενώ ο Ηλίας αντιμετωπίζεται σκωπτικά από τους περισσότερους συγχωριανούς του και οι γονείς του τον αποδοκιμάζουν γιατί αποσπάται από τα μαθήματά του, ο ίδιος ονειρεύεται να ταξιδέψει… Ο «Ψύλλος» τον βοηθά να σπάσει τα σύνορα του χωριού του. Μόνοι σύμμαχοι του είναι ο Γαλαξίας (στο ρόλο του ξεχωριστού φίλου του ο ίδιος ο σκηνοθέτης) και η αγαπημένη του Κρινιώ.
Όταν μια δημοσιογράφος έρχεται στο χωριό για να γράψει ένα άρθρο για τον Ηλία και τον «Ψύλλο» του, τα πράγματα αλλάζουν γιατί οι κάτοικοι του χωριού θέλουν να κάνουν τον «ψύλλο» του…ελέφαντα!
Μια ιδιότυπη φιλία αναπτύσσεται μεταξύ ενός αγοριού και ενός μπαλονιού στο Παρίσι της δεκαετίας του ’50. Ενα μοναχικό αγόρι συναντά ένα μπαλόνι το οποίο γίνεται ο καλύτερος και πιστότερος φίλος του. Η φιλία αυτή δοκιμάζεται αλλά ξεπερνά τις δυσκολίες. Σε ένα φόντο μονότονα γκρίζο αυτή η φιλία είναι το μόνο πράγμα που δίνει χρώμα. Όμως είναι καταδικασμένη από τη φθαρτή φύση του υλικού… ή μήπως όχι; Μερικά πράγματα κουβαλούν την εικόνα ενός κόσμου πλασμένου από μας. Αυτό είναι και για αυτό το αγόρι το μπαλόνι. Είναι η εικόνα του ονείρου του για τον κόσμο, ενός κόσμου φωτεινού, όχι γκρι! Χρυσός φοίνικας στις Κάννες και βραβείο σεναρίου στα βραβεία Όσκαρ.
Το «Καναρινί ποδήλατο» είναι γνωστή ταινία του Δημήτρη Σταύρακα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το σενάριο: Βρισκόμαστε σε ένα δημοτικό σχολείο, με έντονα τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής του ταυτότητας: κοινωνική σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού, τυπικές παιδαγωγικές ενίσχυσης του ανταγωνισμού («η πρώτη θέση παίζεται»), της «αριστείας», των διακρίσεων, του ατομικισμού, κ.ά. Ένας νέος δάσκαλος, ο Άρης, έρχεται με μετάθεση στο σχολείο και του ανατίθεται η έκτη τάξη. Ο δάσκαλος πολύ γρήγορα εκδηλώνει τις παιδαγωγικές του ανησυχίες, τις ιδέες του και τους προβληματισμούς του, που, καταπώς φαίνεται, τους αντλεί από τις αρχές της Νέας Αγωγής. Ανάμεσα στους μαθητές του, διακρίνει τον Λευτέρη (ο πατέρας του ταξιτζής), που σχεδόν δεν μπορεί να διαβάσει και γενικά αδυνατεί να παρακολουθήσει την πρόοδο των υπολοίπων παιδιών. Ο Άρης διαπιστώνοντας ότι ο μικρός έχει απομονωθεί από τους συνομηλίκους του και ότι δεν είχε καμία υποστήριξη από τους προηγούμενους δασκάλους του, αλλά ούτε και από το σπίτι του, αποφασίζει να τον βοηθήσει πρακτικά και ηθικά. Τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν καλά μέχρι την στιγμή που κατά την απουσία του Άρη, ο Λευτέρης θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αγριότητα και τον κυνισμό μικρών και μεγάλων.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ. [Δρ. Ράνια Χιουρέα, Σχολική Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής]
syneducation 